معنی مهره دار در لغت نامه دهخدا

مهره دارنده. صیقلی کرده و جلا داده. (ناظم الاطباء). رجوع به مهره در این معنی شود، که مهره داشته باشد. دارندۀ مهره:، بسته چو حقه دهن مهره دار، راهگذر مانده یکی مهره وار.، نظامی.،، جانور که ستون فقرات دارد:، هم در او افعی گوزن آسا شده تریاقدار، هم گوزنانش چو افعی مهره دار اندر قفا.، خاقانی.، رجوع به مهره داران شود

معنی مهره دار در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه دارای مهره است ذی فقار. یا مهره داران. نام عام کلیه جانوران استخواندار جانورانی که دارای استخوان میباشد و بالمال صاحب تیره پشت (ستون فقرات) هستند استخوانداران ذی فقاران ذوفقاران

معنی مهره دار - جستجوی لغت در جدول جو

مهره دار(دُ)

لغت نامه دهخدا

مهره دار

فرهنگ لغت هوشیار

مایه دار

سرمایه دار، مال دار، آنکه مایه و بضاعتی دارد

فرهنگ فارسی عمید

مهره باز

آنکه شطرنج یا تخته نرد بازی می کند، کنایه از حقه باز

فرهنگ فارسی عمید

مهره داران

گروهی از جانوران که دارای ستون فقرات هستند

فرهنگ فارسی عمید

میوه دار

ویژگی درختی که میوه بدهد

فرهنگ فارسی عمید

عهده دار

عهده دارنده، برعهده دارنده، آنکه امری را به گردن گرفته، متعهد

فرهنگ فارسی عمید

پهره دار

پاسدار، نگهبان، محافظ

فرهنگ فارسی عمید

مهره مار

(مُ رَ / رِ یِ)

مهره ای است به اندازۀ برنجی بارنگ سپید که گویند هر ماری دو عدد از آن در درون سردارد و غربال بندان دو تای از آن را در سرکه افکنند به فاصله ای و آن دو در سرکه حرکت کنند تا به یکدیگر پیوندند و این خاصیت در هر چیز آهکی باشد چون پوست خایه. (یادداشت مؤلف). به عربی حجرالحیه گویند، و درمخزن الادویه گفته آن را اقسام است قسمی است معدنی وآن را مار مهره گویند و بعضی گفته اند در معدن زبرجدبهم میرسد و آن زبرجدی رنگ مایل به سیاهی و خاکستری است بشکل نگین مربعی از یک مثقال تا دو مثقال. دم حیوانی که در عقب سر بعضی از افاعی هست و در بعضی نیست. چون از گوشت جدا کنند نرم و بعد حجریت پیدا می کندو متفاوت است. مجعول نیز می باشد. امتحان اینکه بر جای گزیده مار بچسبد و چون شیر بر آن ریزند شیر منجمدو متغیر شود و چون جذب تمام سم کرده باشد دیگر نچسبد. (از آنندراج). حجرالثعبان. عودالحیه:
اگرچه مار خوار و ناستوده است
عزیز است و ستوده مهرۀ مار.
ناصرخسرو.
که زهرمار شود دفع هم به مهرۀ مار.
مجیر بیلقانی.
مهرۀمار بهر مار زده ست
به کسی کز گزند رست مده.
خاقانی.
میداشتم چو مهرۀ مارت ز دوستی
دندان مار بر جگرم چون گذاشتی.
خاقانی.
نوش بخشد به مهره مار سنان
مارگیرد باژدهای عنان.
نظامی (هفت پیکر).
خبر ده مرا تا بدانم شمار
که در سلّه مار است یا مهره مار.
نظامی.
- امثال:
مهرۀ مار دارد، همه کس او را دوست گیرند. همه کس به معاشرت او گرایند. نظیر: مهرگیاه دارد. (امثال و حکم). پیش همه کس محبوب است.
- ، کنایه از کنیزک. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

عهده دار

(بَ اَ زَ دَ / دِ)

آنکه امری را بگردن گرفته است. (فرهنگ فارسی معین). متعهد. متولی. پذیرفتار. پذرفتار. متقبل، صاحب شغل و دارای مأموریت و صاحب منصب و سرکار. (ناظم الاطباء) ، معاهده کننده و جمعکننده و جمعدار، ضمانت کننده مال الاجاره. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مهره داران

(مُ رَ / رِ)

در اصطلاح جانورشناسی، نام عام کلیۀ جانوارن استخواندار. جانورانی که دارای استخوان می باشند که بالمآل صاحب تیره پشت (ستون فقرات) هستند. استخوانداران. ذی فقاران. ذوفقاران

لغت نامه دهخدا

پهره دار

(اَ شَرر)

پاسدار. محافظت کننده. (برهان) :
خلیل از بیم آن زنهارخواران
مرتب داشت جمعی پهره داران.
نزاری (از جهانگیری).

لغت نامه دهخدا

بهله دار

(اَ ذَ)

آنکه دارای دستکش شکاری بود. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

بهره دار

(اَ دَ)

حصه دار. (آنندراج). حصه دار و دارای حظ و نصیب. (ناظم الاطباء).